Kur'an’ın hemen başında, Bakara suresinin ilk ayetlerinde gerçek müminlerin tarifi vardır. Söz konusu ayet şöyle başlar: “Onlar gayba (görmediklerine) iman ederler.”
Aslına bakarsanız bu tarif, mümin olmanın değil, insan olmanın tarifidir. Zira gördüğünden görmediğine intikal etmek, yani görmediğine inanmak, sadece insana has bir özelliktir; insanı hayvandan ayıran en önemli noktalardan birisi, hatta birincisidir.
Hemen bir örnek verelim: Diyelim ki evinize döndünüz ve etrafı dağınık, çekmeceleri açılmış ve karıştırılmış gördünüz. Herhalde, gördüklerinizden hareketle görmediğinize hükmeder ve “Eve hırsız girmiş.” dersiniz. Sonra da “Acaba hala evde mi?” diye etrafa bakar, değerli eşyalarınızı kontrol eder, sonra da polise haber verirsiniz.
Peki mesela bir köpeğin kulübesini kırsanız, yemek kabını da alıp götürseniz, kulübesine döndüğünde ne yapar? Gelip manzarayı gördüğünde öylesine bakar ve o şartlarda yaşamına devam eder. Ne “Kim yapmış bunu?” diye araştırır, ne az öteye gömdüğü kemikleri kontrol eder, ne de havlayıp kendince şikayetçi olur. Zira o bir hayvandır. Gördüğünden görmediğine intikal etme, yani akıl yürütme yeteneği yoktur. Bu özellik sadece insana verilmiştir.
İşte, bu görünen kainata bakıp, bu muazzam eserlerin arkasındaki yaratıcıyı bulmak, normalde görmediği meleklere, ahirete vs. inanmak görevi de sadece insanlara verilmiştir. Zira gördüklerinden hareketle görmediklerini anlayabilen, yani gayba inanabilenler, sadece insanlardır.
